Vuk samotnjak je jugoslovenski film iz 1972. godine u kom je svoju prvu ulogu ostvario Slavko Štimac, koji je tada imao 11 godina. Režirao ga je Obrad Gluščević, koji je napisao i scenario zajedno sa Stjepanom Perovićem. Premijerno je prikazan na Festivalu jugoslovenskog filma u Puli, 1972. godine.
Ovo je film o prijateljstvu dečaka i psa. Radnja se odigrava u Lici, neposredno nakon Drugog svetskog rata. Dečak Ranko nalazi u planini velikog psa, nemačkog ovčara, koji je tu ostao posle rata. Ranko ga spašava iz zamke u koju se uhvatio i sprijateljuje se sa njim. Po natpisu sa medaljona na ogrlici naziva ga Hund. Međutim, pošto je pas sličan vuku seljani veruju da se radi o opasnom vuku, samotnjaku, i da ga treba ubiti. Dečak zbog toga strahuje za svog ljubimca. Krišom mu nosi hranu u planinu. Pas ga jednom čak spasava od vuka. Seljaci organizuju hajku, jer veruju da je taj vuk samotnjak poklao ovce u jednom toru. U poslednjem trenutku dečak spašava svog prijatelja.
U Lici 1971. godine nije bilo dovoljno snega pa je film zato snimljen u Sloveniji, a jedan deo u Zagrebu, u studiju Jadran filma.
Film je pobrao mnoge nagrade u tadašnjoj zemlji i inostranstvu: „Srebrnu arenu“ za drugi najbolji film i nagradu publike „Jelen“, u Puli, 1972. godine, Slavko Štimac je dobio nagrada Doma pionira u Nišu, 1973. godine, nagrada kinematografskih pisaca, Hihon (Španija), nagrada „Jovellanos“, Nacionalnog centra dečjeg i omladinskog filma, Hihon, 1972. godine, nagrada „Zlatni delfin“ za najbolji igrani film, Teheran, 1972. godine, nagrada za najbolji igrani film, Damask, nagrada „Chauette“, Brisel, 1980. godine…
21.mart 2022.