Kako ja mogu biti nacionalista ako sam svjetski prvak?
29.jula 2008. u Puli je umro jedan od najvećih sportista koje je u svojoj istoriji imala Jugoslavija, Mate Parlov.
Jugonostalgičari za njega ističu da su u bivšoj zemlji postojala samo dva čovjeka sa kojim niko nije smio da se kači… jedan je bio Tito a drugi Parlov! A od svih sportista on je bio najveći Titov ljubimac i, kao niko nikada prije ni poslije, ponos cijele Jugoslavije.
U blistavoj amaterskoj karijeri između 1971.-1974. osvojio je sve što se moglo osvojiti, dvostruki evropski i svjetski šampion, a 1972 u Minhenu i olimpijski pobjednik, dva puta proglašen najboljim sportistom Jugoslavije. Njegova sportski uspjesi su posebno vezani za Beograd, grad u kojem je, kako je znao reći, proveo mladost. Tu je dva puta osvajao prestižnu Zlatnu rukavicu, najveću međunarodnu sportsku manifestaciju u boksu u tadašnjoj Jugoslaviji.
1973. na Evropskom prvenstvu u Beogradu je postao drugi put evropskim prvakom pobjedivši u finalu sovjetskog šampiona Karatajeva u meču poznatom po tome što su obojici nastradale arkade…
1976. Mate Parlov je na prepunoj beogradskoj Marakani , nošen na krilima publike, osvojio svoju prvu profesionalnu titulu evropskog šampiona, pobjedivši u devetoj rundi Italijana Adinolfija, a sve je to proslavio skokom u razdragano gledalište. “Nešto je eksplodiralo u meni. Morao sam da skočim u to more uzdignutih ruku. Vidio sam da u toj neopisivoj gužvi ni igla ne bi pala na zemlju, a kamoli ja”, pričao je Parlov posle čuvene laste na Marakani.
Nakon toga će Parlov osvojiti i titulu svjetskog profesionalnog šampiona i tako zaokružiti jednu od najvećih svjetskih bokserskih karijera.
U Puli su mu podignuta dva spomenika, takođe i Dom sportova se zove po njemu, a u Beogradu odnedavno, za vrijeme održavanja Evropskog prvenstva u boksu, jedna ulica na Zvezdari nosi ime Mate Parlova.
29.jul 2022.